Kıvırcık Kisi

Söz yerindeyse harika bir hafta sonu geçirdim, Cuma'dan başladık eğlenmeye.. Kevsuş ablamızın (muhasebe müdürümüz) doğum günüydü, gece başlarken suratım asıktı, yine dedim içimden bok olucak.. Ama hiç öyle olmadı, çok güzel eğlendim. 1-2 bira sonrası müzikte iyice canlanınca duramadık yerimizde oynamaya başladık. Bütün ofis oradaydık nerdeyse ..                Ve doğum günü sahibesi Muhasebeci olunca, doğum günü pastası da böyle oluyor :)            Oradan da sevgilimin arkadaşlarının çaldığı bir mekana gittik, orada çok daha eğlendik.. Ele güne karşı yapayalnızzzzzz    çaldırıp, bağıra bağıra söyledik . Sonra benndenizzz  Kimseyi tanımadım ben senden daha güzellllllll   istedim ve yine bağıra çağıra söyledik :) Sonra  isyaannnnnnnnnnnnn :)   çalmaya başladı, sevgilimle sarılıp sarmaşık olup,yine bağıra bağıra bu şarkıyı söyledik.. 2-3 kere çaldılar sanırım bunu :) Çok eğlendim.. O yüksek seste sevgilime sarılarak bu şarkıyı söylemek çok başka etkiledi beni .. Harik

Bugün güne güzel başlamanın mutluluğu var üzerimde, yüzümde.. Daha iyiyim :) Daha önce (2 ay kadar önce) yine buraya beraber çalıştığım kız arkadaşımın yurt dışına dil eğitimine gittiğini yazmıştım, sayılı gün geçiyor, zaman akıp gidiyor gitti ve geldi bile.. Dünden beri bize neler yaptığını anlatıyor, bugün çok daha zaman bulabildik konuşmak için.. Maltaya, İspanyaya, Fransaya,İtalyaya gitmiş.. Mini bir tur yapmış, birçok insanla tanışmış, bir çok fotoğraf çekmiş, tanımadığı birçok insanla muhabbet etmiş,bilmediği çok şey öğrenmiş, değişik kültürler öğrenmiş, yeni hiç tatmadığı yemekler yemiş, içki yapmayı öğrenmiş, sıcak şarap yapmayı öğrenmiş,bol bol sarhoş olmuş,kaybolmuş sokaklarda, metroya izinsiz binmiş, 3kişinin kaldığı odalarda kalmış daha ucuz olsun diye,Aşıklar çeşmesi önünde birkaç kez para atmış, vatikan merdivenlerinde poz vermiş..  Tek başına deli cesareti .. O kadar çok şey yapmış ki, çok eğlenmiş.. Kıskanmadım değil, kendisine de söyledim. Gerçekten çok kıskandım,

Kendimden nefret ediyorum şu günlerde, her sabah huzursuz,keyifsiz uyanıyorum. Her şeye üzülüyorum, reklam izlerken ağlar mı bi insan ya, ben ağlıyorum. Komedi filmleri bile ağlatabiliyor beni şu sıra.. Kendimi insanlara inandıramıyorum sanki, sanki ben çok kötüyüm,yanlış ve yalnızım sanki. Kafamı dağıtmak için bol bol kitap okuyorum. Dışarı bile çıkmıyorum, çıkasım gelmiyor hiç. Depresif bi havadayım yani. Her yaptığım hata sanki, hata olarak görüyorum çoğu şeyi. Psikolojim bozuldu galiba sanırsam, her sabah güne gülerek başlayan,mutlu,güleç bir insanken şu sıralar sabah uyandığımda aynada gördüğüm ben ben değilim zira. Hiçbir şeye yetişemiyorum sanki, sevgilimle ilgilenemiyorum, kardeşimle ilgilenemiyorum, yetişemiyorum hayata sanki .. Üzmek istemediğim halde insanları üzüyorum. Tartışmak istemiyorum artık, yoruluyorum, atlatamıyorum. Güzel şeyler yapmak istiyorum, planlar programlar yapıyorum, süprizler hazırlamaya çalışıyorum. Bir şey çıkıyor ve yapamıyorum. Çok özlüyorum art

Bu kitaba başlayalı 3 gün oldu, yarısını bile geçtim. Öyle çok sürükledi ki beni, en çok da gece yatmadan giriyorum yatağıma, alıyorum elime saatlerce okuyorum :) Hatta öyle erken giriyorum ki yatağa, daha çok okuyabilmek için  :) Kafam dalgınken, canım sıkkınken beni benden alıp çekiveriyor içine.. Sürükleniyorum bende, kafam dağılıyor. İyi geliyor. arkasında ki yazısı da şöyle ; 'Eğer, hayatınızın herhangi bir an'ına gidip orada sonsuza dek kalacaksınız deseler yalnızca iki şeyden birini seçmek isterdim. Biri, o  çocukluğun  bahçesindeki ağacın dalına asılı salıncakta sallanırken... Öteki, bütün hayatım boyunca en çok sevdiğim adamla öpüştüğüm ilk gün... Herkes aşık olmanın ortak dilini bulup yazmaya çalışıyordu.  Ama aslında bu kadar basitti işte: Birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan aşıksın.'  Bu kitabı okumak için geç kaldığımı düşünüyorum.