Mevsimler değişiyor, yıllar geçiyor, yüzüm, ellerim gözlerim bile değişiyor. Ama kalbim, aklım hep onda. Değişmedi değişmeyecek! Ben büyürken ailem hep yanımda, ve artık kocaman bir ailem var. Bir yaş daha çabucak geçerken hayatın tadına varmamı sağlayan insanlar onlar. Canım yandığında yanımda olan, geçecek deyip gerçekten geçmesini sağlayan 'kahramanım' var. Tökezlediğim 'yeter artık takıldığın, senden değerlisi yok toparlan' diyen dostlarım var. Sabahın 4lerinden akşamlara kadar birlikte olduğum, artık ailem dediğim Tura'lı dostlarım var. Gerçekten değerli olduğumu hissettiren, pek kıymetli 2annem 2babam var. Kanı deli, canımdan öte, hem dostum hem abim, zıppır kardeşim var. Her mutlu gününde, her acı çektiğinde yanında olmasını dilediğin kişidir abla, uzakta olsa da yakında olan bir ablam var. Ve bana tüm bunları o güzel yüreğiyle 'avuçlarına hayatımı bırakabileceğim' adam getirdi. İyiki geldi, iyiki getirdi. Bir yaş daha giderken hayatımdan, şükretti...