Şu yaşıma kadar hissetmediğim bir sürü duyguyu hissettire bildi bu adam bana. Hayatımda ilk defa, 'evlenirsem mutlu eder beni' dedirtti.
İnsan bir çok şey düşünüyor, kolay değil bir hayat paylaşacaksın.. Ertesi sabah bir uyanacaksın ki evinde değil, yatağında değilsin.. Çok farklı bir duygu olsa gerek, ama ben sabah uyandığımda yanımda o olacaksa, beni öperek uyandıracak sa değer diyorum.
Şuanda her şeyi konuşup,plan yapmaya çalışıyoruz. Neyi nasıl yaparız diye..
Aileler tanışacak çok yakın bir zaman sonra, daha sonra söz.. daha sonra düğün..
Her şeyin en iyisi en güzeli olsun istiyorum tabi ki, deli deli gelinliklere bakıyorum :) Damatlık kesin siyah olmalı felan filan fişman :D
Heyecanlıyım ..
Ama nasıl becereceğim bilmiyorum, korkuyorum. Hemde çok korkuyorum, başaramamaktan korkuyorum.
Her şey olur gider,biliyorum ama. Bu benim için çok önemli. Küçüklüğümden beri tek dua'm bu benim.
Masal gibi bir düğün, masal gibi bir evlilik..
Hiçbir şey masallarda ki gibi olmayacak elbet, ama benzerse ne ala :D
Ve sonrası,
O evliliği hakkıyla yürütebilmek, anlayışlı olmak, tedbirli olmak, birikimli olabilmek, güler yüzlü, saygılı .. uzar da gider.. İnsan kendini bu kalıba sokmalı, alıştırmalı.
Her şeyimi onunla yapacak olmak çok heyecanlı. Özgür olmak ! Özgürlüğümü onunla paylaşıyor olmak !
O kapıyı kapatınca, sana ve ona kimsenin karışamayacak olması, kendi hayatında ki en ufak kararı bile onunla birlikte verecek olmak..
Ev kurmak,gerçek anlamda bir yuva kurmak .. Her şeyi en baştan yaratmak !
Evini istediğin gibi dekore edip, kafana göre düzen kurmak.
Beynimde binlercesi dönüyor şuan. Daha alınacak şeyler ve çeyiz hazırlıklarından bahsetmedim bile ! ! !
Dualar ediyorum, Allah'ım utandırmasın diye..
Ama hayal kurmak eğlendiriyor beni.
Ona yemekler yapacak olmak, sofraya onun yardım etmesi, temizliğe yardım etmesi ki, bu açıdan hiç bir kuşkum yok,şükür. Sabahlara kadar oturup film izlemek, sarhoş olmak, bağıra bağıra şarkı söylemek, tatile gitmek, onunla bir bütün olmak hissi apayrı.
Kavga gürültü elbet olacak, ki evliliğin ilk 2 senesi çok önemliymiş, hep böyle duydum. Çok sorunlu geçermiş, o düzene alışmak, onun huylarına alışmak sonuçta aynı evin içinde her şey değişiyormuş.
Sanırım ilk 2 seneyi atlattın mı gerisi aşk,sevgi,saygı ve alışkanlıklar..
Korkmam, en büyük alışkanlığım o olsun yeter ki.
Tek korkum var, biz kavga ettiğimizde birbirimize çok benzediğimiz için, sinirli,aksi,lanet insanlar oluyoruz :)
Düşüncesizce kırıyoruz birbirimizi.. Bu evlilikte daha ağır olursa, ya kaldıramazsam, ya unutamazsam (bu konu zorluyor beni) başa çıkamamaktan korkuyorum. Güçsüz düşüp kendime ve sinirime her şeyi ya berbat edersem.. Korkuyorum.
Kendimi alıştırmalıyım.. Bu yol zor ama doğru bir yol, zorsa katlanırsın dikene ulaşırsın gül'e :)
Pofff, şiştim..
Hayırlara vesile..
Amin :)
Yorumlar
Yorum Gönder