B*k gibi hissediyorum kendimi.. İçim bomboş sanki. Mutsuzum bu ara, her şeye takığım.. Taktığım garip şeyler geçmiyor üstelik, üstünü kapatıp unutmaya çalıştığım her ince ayrıntı gece yatağa yattığımda tavanımda beliriveriyor. Sinirime yenik düşüyorum ara ara..
Beklentilerim boşa çıkıyor, durduk yere sulu göz olup çıkıyorum, kendimi kasıyorum.
Sanki tek başıma bir şeyler için savaş veriyorum. Sanki birden atladım ortaya, hayaller hayaller kurdum.. Aynı hevesi karşıda göremeyince üzülüyor insan. Üzüldüm.
Hayatımda herkesle her şeyi kafamda irdeledim, susmadım konuşup hallettim ve kaldırdım beynimin en yukarılarda ki bir rafına..
Ama susunca, sustukça, içerilere atmaya çalıştıkça geriliyorum. Hiçbir şey eskisi gibi değilmiş ve hiç olmayacakmış gibi geliyor zaman zaman.. Beni aynı ölçüde sevmiyor, zaman ayırmıyor, hareketleri bile değişti diye düşünmekten ve üzülmekten kendimi alıkoyamıyorum.
İlk zamanları özlüyorum. İlk gülüşlerini, ilk öpüşlerini, benimle ilgilenmesi, düşünmesi, zaman ayırması..
Arada eski mesajları sakladığım yerden çıkartıp tek tek okuyorum, arada ki farkı gözüme gözüme sokuyor bazı kelimeler.. Benimle görüşmek için can atan bir adamken, şimdi bir çok şeyi boşverdiğini görebiliyorum..
2 gün görüşünce 3. gün yalnız kalmak ya da ailesiyle kalmak istediğini görebiliyorum, bunları düşündükçe ileriye dönük hayallerimin yanan mumu sönüyo.. sanki bana katlanmak ona zor geliyor ..
Fazla duygusal olduğumu kabul ediyorum, fazla gergin.
Bir şeyler ben isteyince olsun istemiyorum, kendiliğinden içinden geldiği için olsun istiyorum.
http://www.youtube.com/watch?v=2-0z4p_QRtI&feature=share
Onu özledim.
Beklentilerim boşa çıkıyor, durduk yere sulu göz olup çıkıyorum, kendimi kasıyorum.
Sanki tek başıma bir şeyler için savaş veriyorum. Sanki birden atladım ortaya, hayaller hayaller kurdum.. Aynı hevesi karşıda göremeyince üzülüyor insan. Üzüldüm.
Hayatımda herkesle her şeyi kafamda irdeledim, susmadım konuşup hallettim ve kaldırdım beynimin en yukarılarda ki bir rafına..
Ama susunca, sustukça, içerilere atmaya çalıştıkça geriliyorum. Hiçbir şey eskisi gibi değilmiş ve hiç olmayacakmış gibi geliyor zaman zaman.. Beni aynı ölçüde sevmiyor, zaman ayırmıyor, hareketleri bile değişti diye düşünmekten ve üzülmekten kendimi alıkoyamıyorum.
İlk zamanları özlüyorum. İlk gülüşlerini, ilk öpüşlerini, benimle ilgilenmesi, düşünmesi, zaman ayırması..
Arada eski mesajları sakladığım yerden çıkartıp tek tek okuyorum, arada ki farkı gözüme gözüme sokuyor bazı kelimeler.. Benimle görüşmek için can atan bir adamken, şimdi bir çok şeyi boşverdiğini görebiliyorum..
2 gün görüşünce 3. gün yalnız kalmak ya da ailesiyle kalmak istediğini görebiliyorum, bunları düşündükçe ileriye dönük hayallerimin yanan mumu sönüyo.. sanki bana katlanmak ona zor geliyor ..
Fazla duygusal olduğumu kabul ediyorum, fazla gergin.
Bir şeyler ben isteyince olsun istemiyorum, kendiliğinden içinden geldiği için olsun istiyorum.
http://www.youtube.com/watch?v=2-0z4p_QRtI&feature=share
Onu özledim.
Yorumlar
Yorum Gönder